OPIS

zalew wislanyZalew Wiślany to akwen morskich wód wewnętrznych. Od południa ograniczony Wysoczyzną Elbląską od północy Mierzeją Wiślaną. Od zachodu zaś rozległe poldery Żuław Wiślanych. Część wschodnia to granica wodna z Federacją Rosyjską. Za ową granicą wody Zalewu Kaliningradzkiego i Cieśnina Piławska, umożliwiająca wyjście na Bałtyk. Akwatorium Zalewu obejmuje obrazowo obszar mniej więcej „dwóch i pół” jezior Śniardwy, a rozciągnięcie „wzdłuż” sprawia iż do brzegu wciąż wydaje się „blisko”. Złagodzenie rygorów administracji morskiej i możliwość żeglowania jachtami śródlądowymi w połączeniu z „zakorkowaniem” jezior mazurskich spowodowała widoczny wzrost zainteresowania tym akwenem. 

”Morskość” Zalewu spowodowała jego wieloletnią blokadę dla żeglarzy. Śródlądowcy kiedyś nie mieli tu wstępu (przypominam – dzisiaj można tu swobodnie żeglować jachtami śródlądowymi), zaś dla żeglarzy mających jachty morskie po uporaniu się z „papierkologią” na Zalewie było zbyt ciasno, gdy obok mieli Zatokę Gdańską i Bałtyk. Duży problem stanowiła także i stanowi niewielka głębokość Zalewu, i ciągłe spłycanie portów i torów wodnych. Swobodnie się tu żegluje jachtem o zanurzeniu nie przekraczającym jednego metra. Z kolei te niewielkie głębokości przy błyskawicznej zmianie pogody powodują powstawanie krótkiej, stromej fali, która potrafi dokuczyć nawet opływanym żeglarzom. W latach 2009-2014 na Zalewie Wiślanym doszło do "rewolucyjnych" zmian. Przy wsparciu Unii Europejskiej zbudowano lub zmodernizowano infrastrukturę w portach  i na przystaniach. Inwestorami były samorządy a także inwestorzy prywatni.

LOCJA

Powierzchnia Zalewu to 382 km2 (łącznie z Zalewem Kaliningradzkim 838 km2), długość to 35,1 km (razem z Zalewem Kaliningradzkim 90,7 km). Szerokość Zalewu waha się od 6,8 km do 13 km, przy średniej głębokości 2,7 m. Im dalej na wschód, tym głębiej.

Główny tor wodny Zalewu ma kształt litery „Y”, skierowanej nóżką w kierunku wschodnim. Ramię północne to podejście do Szkarpawy, na drogę wodną do Gdańska, a ramię południowe to podejście na rzekę Elbląg do Elbląga. Tor wodny przebiega następująco: Ramię północne: ujście Szkarpawy – stawa Gdańsk – stawa Elbląg. Ważniejsze punkty drogi: pława świetlna nr 18 (ujście Szkarpawy), stawa Gdańsk i dalej pławy nieświecące, aż do stawy Elbląg. Ramię południowe: rzeka Elbląg – światło Elbląg (zwane „Andzią”) – stawa Elbląg (zwana „Piotrusiem”). Ważniejsze punkty drogi: Lewa Główka Wejściowa (LGW) na rzekę Elbląg (światło nawigacyjne czerwone), światło Elbląg (zwane „Andzią”, będące PGW – Prawą Główką Wejściową na rzekę Elbląg, położone na Złotej Wyspie). PGW i LGW są położone niesymetrycznie. Światło Elbląg i stawa Elbląg są bardzo często mylone ze sobą. „Andzia” tworzy z pławą świetlną nr 10 ELB pierwszą bramkę torową. Kolejna bramka złożona jest z pław nieświecących. Następne świecące to pławy 1 ELB (zielona) i 6 ELB (czerwona). Dalej, aż do stawy Elbląg, prowadzą pławy nieświecące. Oba ramiona toru wodnego łączą się przy stawie Elbląg, skąd tor wodny prowadzi dalej na wschód, aż do granicy państwa, rozdzielającej Zalew Wiślany od Zalewu Kaliningradzkiego. Główny tor wodny: stawa Elbląg – pława TOL – pława FRO – granica polsko-rosyjska. Ważniejsze punkty drogi: stawa Elbląg (świecąca, oczywiście), dalej następna pława świetlna TOL, pława świetlna nr 4, pława nieświecąca PIA, pława świetlna nr 1, pława nieświecąca PAS i graniczna pława świetlna nr 10.

Tory podejściowe do portów. Od głównego toru do poszczególnych portów prowadzą tory podejściowe oznakowane pławami, a przed samymi portami najczęściej bramkami. Są to tory podejściowe do Piasków, Nowej Pasłęki, Fromborka, Krynicy Morskiej, Tolkmicka, Kątów Rybackich.

Zatoka Elbląska to wysunięta na południe część Zalewu Wiślanego, bardziej przypominająca jeziora mazurskie czy Jeziorak. Osłona Wyspy Nowakowskiej sprawia, że wiatr i fala są tu mniejsze niż na otwartych wodach Zalewu. Zatoka jest akwenem bardzo płytkim. Średnia głębokość to 1–1,5 m, a im dalej na południe, tym płyciej. Wyjątkiem jest tor wodny Zalew – Elbląg. Na odcinku Zatoki Elbląskiej gwarantowana głębokość toru to 2,20 m, dalej na rzece Elbląg 3,5–4 m. Porty na Zatoce są małe ze słabo rozwiniętą infrastrukturą wodniacką. Największym portem regionu jest Suchacz, dostępny dla jachtów o zanurzeniu do 1,5 m. Pozostałe są dostępne dla jachtów o mniejszym zanurzeniu – Nadbrzeże (1,2 m),  Kamienica Elbląska (1,2 m), Jagodna (0,80 m).

Oznakowanie nawigacyjne Zalewu Wiślanego. Zalew Wiślany należy do morskich wód wewnętrznych i jest oznakowany wg systemu IALA region A, podobnie jak na morzu. Dzięki temu żeglarze mają okazję doskonalić umiejętności nawigacyjne, przydatne w pełnomorskiej żegludze.

Znaki nawigacyjne na Zalewie to:

  • Latarnia Morska w Krynicy Morskiej.
  • Stawy: stałe budowle – światła nawigacyjne na kratowych wieżach, umieszczone na trwałej podstawie, na kamiennych wyspach.
  • Pławy świecące torowe: część z pław wyznaczających tor wodny.
  • Pławy nieświecące torowe: wyznaczają tor wodny. Pławy biało-czerwone z kulą wyznaczają środek toru wodnego. Pławy czerwone z walcem – to skraj lewej strony toru wodnego (patrząc w kierunku „do portu”). Pławy zielone to skraj prawej strony toru wodnego (patrząc w kierunku „do portu”).
  • Pławy kardynalne: z kombinacją koloru żółtego i czarnego oraz czarnymi stożkami ustawionymi odpowiednio do regionu, w którym ograniczają żeglugę. Wyznaczają skrajne punkty płycizn i mielizn oraz innych miejsc niebezpiecznych. Pława oznaczająca zachodni skraj niebezpieczeństwa to „francuzka”, z dwoma stożkami skierowanymi ostrzami ku sobie. Pława usytuowana na wschodnim skraju niebezpiecznej wody to „rosjanka”, ze stożkami skierowanymi ostrzami do góry i do dołu. Pława oznaczająca północny skraj niebezpieczeństwa to „eskimoska”, z dwoma stożkami skierowanymi ostrzami w górę i wreszcie pława oznaczająca południowy skraj niebezpiecznej wody to „murzynka”, z oboma stożkami w dół. Czasami nie ma stożków, a tylko sama żerdź, pomalowana na żółto i czarno. Świecenie takich pław pasuje do układu godzin na tarczy zegara.
  • Pławy oznakowania bocznego: zielone i czerwone. Wyznaczają skraje toru wodnego, torów podejściowych. Ustawiane parami tworzą bramki. Kierunek toru podejściowego skierowany jest ku portowi, a więc pławy czerwone (żerdziowe lub cylindryczne) stoją po lewej stronie toru wodnego, a pławy zielone (żerdziowe lub stożkowe) po prawej.
  • Nabieżniki: wyznaczają podejście do portu. W dzień są to trójkąty, prostokąty lub romby, w kolorze białym lub czerwonym. W nocy nabieżniki świecą. Często nabieżniki są dwa – przedni i tylny. Należy płynąć tak, aby oba sygnały doprowadzić do koincydencji. Sygnał przedni jest zamocowany niżej.

Granica morska

Granicę wyznaczają pławy biało-czerwone i zielono-czerwone.

Niebezpieczne przeszkody nawigacyjne

  • Jedyna na Zalewie kamienista mielizna, na wysokości wsi Różaniec, rozciągająca się pomiędzy Fromborkiem a Nową Pasłęką.
  • Wrak na wschód od podejścia do Krynicy Morskiej. Zachodni skraj wraku oznakowany jest pławą kardynalną.
  • Mielizna Krynicka, położona pomiędzy portem pasażersko-jachtowym a rybackim. Oznakowana dwiema pławami kardynalnymi. Pława oznaczająca wschodni skraj mielizny jest świecąca i stanowi wschodni skraj toru podejściowego do Krynicy.
  • Mielizna Tolkmicka położona jest na zachód od Tolkmicka i oznakowana jest żółtą pławą kardynalną.
  • Mielizna Przebrno rozciąga się pomiędzy Kątami Rybackimi a Krynicą Morską, na wysokości wsi Skowronki i Siekierki.
  • Kamienne podwodne palisady pomiędzy zachodnią główką portu Frombork a molem dawnej przystani pasażersko-jachtowej. Oznakowane są żółtymi bojami akwenu do obracania statków białej floty. Boja bliżej brzegu oznacza skraj podwodnych przeszkód.
  • Okolice staw Gdańsk i Elbląg. W wodzie zalegają kamienie, jest płytko. Nie zaleca się podpływania w pobliże staw.
  • Kąty Rybackie. Wrak jachtu motorowego przy brzegu pomiędzy przystanią „Barkas” a Starym  Portem Rybackim.
  • Nowa Pasłęka – ujście. Podtopiony falochron wschodni przy wejściu do Portu Ujście w Kanale Pasłęki
Więcej informacji TUTAJ.

PRZYSTANIE

 
krynica morskaKrynica Morska jest dla Zalewu tym, czym dla Mazur są Mikołajki czy Giżycko. Największy na Zalewie port jachtowy, gdzie żeglarze nie są dodatkiem. Czyste, morskie plaże, rozwinięte zaplecze handlowe, gastronomiczne, hotelowe, moc atrakcji. Na trasie każdego rejsu po Zalewie Wiślanym Krynica znajdzie się na pewno. Krynica Morska jest jednym z najmniejszych, pod względem liczby ludności, miast w Polsce. Usytuowana na północy Polski, na małym skrawku lądu - Mierzei Wiślanej, otoczona od północy wodami Morza Bałtyckiego, a od południa Zalewu Wiślanego porośnięta wiecznie zielonym, sosnowo - bukowym lasem, od dziesiątek lat przyciąga tysiące turystów. Wschodnią część portu stanowi przystań jachtowo-pasażerska podzielona pirsem Pasażerskim, do którego dobijają jednostki pasażerskie białej floty, statki typu kontroler i okazjonalnie pchacze. Wschodni basen przystani stanowi nieczynne nabrzeże Jachtowe. Po wschodniej stronie pirsu Pasażerskiego znajdują się trzy baseny przedzielone pirsami, których część jest przeznaczona dla stałych rezydentów JachtKlubu Krynica Morska i jednostek profesjonalnych. Przy pirsie 1 cumuje motorówka policyjna, kuter i jednostki korzystające ze slipu. Przy pirsie 2 cumują jachty rezydenckie do charakterystycznych pomarańczowych boi. Reszta miejsc należy do gościnnych jachtów.

Do przystani pasażersko-jachtowej należy podpływać od stawy "Elbląg", a następnie w nabieżniku świetlnym "Krynica Morska" przez oznakowany tor wodny o głębokości technicznej 2,0 m, szerokości w dnie 40 m i długości 1,65 km do prawej główki wejściowe.

piaskiPiaski (Nowa Karczma) - stara wieś rybacka o charakterze letniskowym leży około 4 km od granicy państwowej Polski i Rosji. Nazwa Nowa Karczma pochodzi od istniejącej tu w średniowieczu karczmy, powstałej dzięki przywilejowi z 1429 r. nadanemu karczmarzowi Hannosowi przez komtura krzyżackiego Henryka Holta. Około 1600 roku zbudowano tu pierwszy kościół. Do dzisiaj zachował się cmentarz mennonicki z XVIII w. Z biegiem czasu osada Piaski rozwijała się, kilkakrotnie zmieniając swoje położenie (przesunęła się na zachód). Przyczyną tego były wędrujące wydmy, ruchome piaski zasypujące systematycznie zabudowania wsi. Ostatnia taka migracja miała miejsce w 1825 r. Po zniszczeniach wojennych rozwój wsi datuje się dopiero od 1964 roku, kiedy doprowadzono do Piasków asfaltową drogę z Krynicy Morskiej. Ludność wsi zajmuje się rybołówstwem a w okresie lata obsługą ruchu turystycznego. Letnisko posiada czystą, rozległą plażę pełnomorską z niezanieczyszczoną wodą oraz malownicze wały wydmowe porośnięte lasem. W pobliżu Piasków znajduje się wydma o wysokości 31 m n.p.m. stanowiąca atrakcję okolicy. Od 1990 r. Piaski wchodzą w skład miasta Krynica Morska.

braniewoBraniewo, Nowa Pasłęka i Kanał Pasłęki - Nowa Pasłęka to ostatni „oficjalny” port morski na wschodzie Rzeczypospolitej, położony nad jednym z kanałów ujściowych rzeki Pasłęki. Nowa Pasłęka to odpowiednik Piasków na Mierzei. Oaza ciszy i spokoju. Malownicze otoczenie przypomina krajobraz Niderlandów. Rzeką Pasłęką możemy dopłynąć do Braniewa, gdzie zacumujemy w nowo wybudowanej przystani dla wodniaków. Jeżeli chcemy zażyć odrobiny nocnego życia, dobrym wyborem będzie przystań Dom Rybaka, z tawerną. Jeśli chcemy odpocząć od zgiełku, cumujmy w porcie Nowa Pasłęka. Nowa przystań żeglarska, zbudowana w ramach projektu „Pętla Żuławska – rozwój turystyki wodnej. Etap I”, zlokalizowana jest w Starej Pasłęce, pomiędzy przystanią Dom Rybaka, a mostem zwodzonym (obecnie nieczynnym). Braniewo jest jednym z najstarszych miast w Polsce. Na kształtowanie tkanki miasta miała wpływ ponad 750 letnia historia, której bieg pozwolił przetrwać niestety niewielkiej ilości elementów dziedzictwa kulturowego. Początki powstania miasta to wybudowanie przez Krzyżaków około roku 1240 drewnianej warowni. Obok, na wyspie nieco powyżej obecnego Braniewa kupcy założyli osadę targową. W 1254 r. owa osada otrzymała prawa miejskie lubeckie jako Braunsberg, ale już w 1260 r. została zniszczona podczas powstania Prusów. Po stłumieniu powstania, w roku 1273 rozpoczęto odbudowę miasta, zaś w 1280 roku wzniesiono zamek biskupi. W 1284 roku Braniewo ponownie otrzymało przywilej lokacyjny na prawie lubeckim.

fromborkFrombork - (niem. Frauenburg, łac. Castrum Dominae Nostrae) – miasto w woj. warmińsko-mazurskim, w powiecie braniewskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Frombork. Jest położony na Równinie Warmińskiej, nad Zalewem Wiślanym, na północnym krańcu Wysoczyzny Elbląskiej. W miejscowości znajduje się port morski oraz morskie przejście graniczne. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do woj. elbląskiego. Port we Fromborku jako jeden z ostatnich czeka na rewitalizację. W tej chwili jest to typowy port rybacki ale posiada kilka miejsc dla turystów i warto do niego zawitać. Port składa się z falochronów (falochron zachodni jest dłuższy), kanału portowego i basenu portowego, rozszerzającego się w kierunku zachodnim. Patrząc od strony wody port przypomina literę P. Część falochronów i kanału portowego ma nabrzeża przeznaczone do cumowania. Port we Fromborku jako jeden z ostatnich czeka na rewitalizację. W tej chwili jest to typowy port rybacki ale posiada kilka miejsc dla turystów i warto do niego zawitać.


tolkmickoTolkmicko, o najdawniejszej przeszłości Tolkmicka mówią jedynie legendy, które wywodzą nazwę miasteczka od imienia Mity - córki kunigasa Tolka, panującego na potężnym grodzie. Fosy i wały tego grodu zachowały się do dnia dzisiejszego (grodzisko Tolkemita). Prace wykopaliskowe wskazują, że powstanie grodu tolkmickiego można datować na wczesną epokę żelaza, to jest na lata 650-400 p.n.e.  Port składa się z długiego, prostokątnego basenu, którego początkową część stanowi około stumetrowy kanał wejściowy z falochronami wschodnim i zachodnim. Do falochronu zachodniego mogą z obu stron cumować statki białej floty. Kanał wejściowy ma szerokość 40 metrów. Za kanałem wejściowym basen portowy rozszerza się na obie strony i ma długość 240 metrów i szerokość 58 metrów.


Nasze jachty

Nasz Region

Nasze Video

Drogi wodne

Partnerzy