OPIS


kanal elblaskiWśród wielu atrakcji Naszego regionu, pięknych i malowniczych terenów, wyjątkowe miejsce zajmuje rozgałęziony system żeglugowy Kanału Elbląskiego, najbardziej interesujący pod względem technicznym. Łączna długość całego systemu wodnego wynosi 151,7 km. Ten unikalny w skali światowej kanałowy szlak wodny składa się z trzech odcinków zasadniczych o łącznej długości 115,6 km oraz z wielu odgałęzień bocznych. Punktem węzłowym, od którego liczy się kilometraż szlaków głównych jest Miłomłyn. Stąd dotrzemy wodą na Jeziorak, najdłuższe jezioro w Polsce i do Iławy, lub śluzami na j. Drwęckie, do Ostródy i dalej na J. Szeląg Wielki. Najdłuższy odcinek poprowadzi nas poprzez pochylnie do Elbląga i dalej na Pętlę Żuławską i Zalew Wiślany lub jeszcze dalej, aż na wody Gdańska.

Kanał zaprojektowany został przez inżyniera Georga Jakoba Steenke w 1837 roku i wybudowany w latach 1844-1876. Największym problemem technicznym było pokonanie ponad 99 metrowej różnicy poziomu wód między jeziorami Druzno pod Elblągiem, a jeziorem Piniewo. Steenke opracował niezwykle oryginalną koncepcję, która funkcjonuje do dziś w niezmienionej formie, zadziwiając kunsztem XIX wiecznej wiedzy inżynierskiej. Genialne rozwiązanie polegało na wybudowaniu, na trasie tego atrakcyjnego do dziś zabytku sztuki hydrotechnicznej, czterech śluz (Miłomłyn, Zielona, Mała Ruś i Ostróda) oraz pięciu pochylni (Buczyniec, Kąty, Oleśnica, Jelenie, Całuny Nowe). Pochylnie niwelują różnicę poziomów wody o ponad 99 m. Statki i jachty pokonują pochylnie na specjalnych wózkach. Z całą pewnością, podobnie jak ponad 100 lat temu, tak i dziś, tylko u Nas statki pływają po trawie.

Kanał Elbląski budzi emocje. Także ze względu na nazwę. Elbląski? Ostródzki? A może Ostródzko-Elbląski lub Elbląsko-Ostródzki. W kwestii nazwy wyjaśnijmy od razu: obowiązuje nazwa Kanał Elbląski, wszystkie pozostałe są efektem mniej lub bardziej radosnej twórczości, a także wyrazem ambicji. Kilkanaście lat temu burmistrzowie Elbląga i Ostródy siłowali się nad brzegiem Kanału w konkurencji przeciągania liny. Zwycięzca otrzymywał przywilej postawienia swojego miasta na początku nazwy Kanału. Wówczas wygrał burmistrz Ostródy i przez rok Kanał nosił nazwę Ostródzko-Elbląski. Tę zabawę w "wygrywanie" nazewnictwa można oczywiście urządzać z dowolną częstotliwością, ale w oficjalnych dokumentach i publikacjach (a więc i na naszej stronie) obowiązuje nazwa oficjalna: Kanał Elbląski. Po wybudowaniu, Kanał był znany pod nazwą: Kanał Oberlandzki. Niektóre odcinki boczne mają swoje nazwy: Miłomłyn – j. Jeziorak to Kanał Iławski; Miłomłyn – j. Drwęckie nazywany jest Kanałem Miłomłyńskim; Kanałem Ostródzkim natomiast odcinek od Ostródy na j. Szeląg Mały. Jest też u Nas Kanał Dobrzycki łączący j. Jeziorak z j. Ewingi (najstarszy Kanał w Polsce).

Wszystkich łaknących wiedzy o Kanale i nie tylko, zapraszamy do odwiedzenia zaprzyjaźnionego portalu, KANAL-ELBLASKI.PL. Wszystko w jednym miejscu: opisy, historia, obiekty i co najważniejsze, nieograniczona ilość zdjęć i filmów.

 

MAPA


 

 

LOCJA

Kilometraż Kanału liczony jest od śluzy w Miłomłynie i to stamtąd można popłynąć w trzech kierunkach, do Iławy, Ostródy i Elbląga. Całkowita długość systemu wodnego wynosi 151,7 km. Długość trzech szlaków głównych to 115,6 km. Jeziora stanowią 59,15 km, przekopy 53,54 km, pochylnie 2,31 km i nasypy 0,5 km. Odcinki Kanałowe są dość wąskie, czasami nie szersze niż 7 m, pływajmy powoli (ograniczenie prędkości do 6 km/h) i czujnie, mijanki mogą okazać się dość skomplikowane. Problemem może okazać się okresowe zarastanie Kanału, czyszczenie śruby jest wówczas więcej niż wskazane.

Długość szlaku I: Miłomłyn Śluza – jezioro Druzno wynosi 52,0 km (do Elbląga pozostaje jeszcze 10 km jeziorem Druzno i 6 km rzeką Elblążką), w tym na jeziora przypada 21,3 km (Ilińsk, Ruda Woda, Piniewo, Sambród, Druzno), 28,39 km na przekopy, 2,31 km na pochylnie, które są największą atrakcją Kanału. Jest ich pięć i są to: Buczyniec, Kąty, Oleśnica, Jelenie i Całuny Nowe. Na odcinku 9,45 km pozwalają pokonać różnicę wysokości terenu rzędu 99,5 m. Początek jeziora Druzno jest końcem Kanału Elbląskiego. Dalej żegluga jest prowadzona jeziorem oraz rzeką Elbląg przez miasto Elbląg do Zalewu Wiślanego.

LOCJA MIŁOMŁYN – ELBLĄG 

Długość szlaku II: Miłomłyn Śluza – jezioro Szeląg (Staszkowo i Stare Jabłonki) wynosi łącznie 31,3 km, z czego jeziora stanowią 15,65 km (Drwęckie, Pauzeńskie, Szeląg, Wielki i Mały). Kanał pokonuje cztery śluzy komorowe – Miłomłyn, Zielona, Ostróda, Mała Ruś. Odcinek między śluzą Zielona, a śluzą Ostróda jest najniższym stanowiskiem całego Kanału Elbląskiego. Z jeziora Drwęckiego odchodzą dwa odgałęzienia, do Piławek i do ujścia rzeki Drwęcy.

LOCJA MIŁOMŁYN - SZELĄG

Długość szlaku III: Miłomłyn Śluza – Iława / Zalewo wynosi łącznie 32,3 km, w tym na odcinku 22,2, km prowadzi przez jeziora (Karnickie, Dobskie, Jeziorak), na 9,5 km przez przekopy i na długości 0,5 km przez nasyp (jezioro Karnickie), który jest ewenementem na skalę światową. Kanał po którym płyniemy jest wyżej niż otaczające jezioro.

Długość ważniejszych szlaków bocznych wynosi 36,2 km, w tym jezioro Ilińsk 3,5 km, jezioro Bartężek 7,6 km, jezioro Druzno 7,4 km, Jeziorak – Zalewo 17,7 km.

LOCJA MIŁOMŁYN – IŁAWA

LOCJA MIŁOMŁYN - ZALEWO

Do ważniejszych szlaków bocznych Kanału należą:

  • z pierwszego odcinka Miłomłyn – jezioro Druzno: szlak z jeziora Ruda Woda przekopem (Kanał Bartnicki) do jeziora Bartężek oraz szlak do miejscowości Zatoka przez jezioro Ilińsk.
  • z drugiego odcinka Miłomłyn – Ostróda, odgałęzienia na jeziorze Drwęckim z północnej odnogi do Piławek i zachodniej do Samborowa (jaz na rzece Drwęcy).
  • z trzeciego odcinka Miłomłyn – Iława odchodzą szlaki z jeziora Jeziorak do Jerzwałdu przez jezioro Płaskie oraz do Zalewa przekopem (Kanał Dobrzycki) i przez jezioro Ewingi.
Więcej znajdziesz TUTAJ

POCHYLNIE

Największą atrakcją Kanału Elbląskiego jest system pochylni dzięki którym, kiedyś transport wodny, a dziś turystyczny jest możliwy. Prawie stu metrowa różnica poziomów między jeziorem Druzno a Jeziorakiem została zniwelowana dzięki systemowi pięciu pochylni na których jachty, barki turystyczne, statki jeżdżą po trawie. Maksymalne wymiary jednostek pływających na wozach pochylni to: szerokość przy dnie jednostki 2.6m, szerokość jednostki górą 3.35m, długość jednostki 26.8m. Nasz Król Życia to jeden z największych jachtów operujących na Kanale i bezpiecznie mieszczący się na wózkach.

Pochylnią określamy zespół urządzeń mechanicznych i budowli hydrotechnicznych, których celem jest przeciąganie jednostek pływających z jednego jej końca na drugi. Prowadzone wzdłuż linii trasy kanału żeglugowego, zawsze w linii prostej, pochylnie na Kanale Elbląskim składają się z dwóch, równolegle biegnących torowisk. Po linii trakcyjnej poruszają się dwa wózki o ciężarze własnym 33 t i nośności 50 t każdy – przytwierdzone do grubych lin, naprzemiennie docierają do obu krańców pochylni, napędzane jedynie siłą płynącej wody. Moc napędową pochylni uzyskuje się dzięki różnicy poziomów na obu odcinkach niewielkiego kanału przy pochylni. Następnie, za pośrednictwem skomplikowanego mechanizmu, wózki napędza koło wodne (lub, na pochylni Całuny, turbina). Liczące niemal 8 metrów średnicy i ok. 5 metrów szerokości koło wodne stanowi główne źródło napędu mechanizmu, umieszczonego w maszynowni. Jako, że poruszać może się ono tylko w jednym kierunku, zastosowano przy nim mechanizm ręcznego sprzęgła, które umożliwia zmianę kierunku, w którym porusza się napędzany kołem układ.

b_150_150_16777215_00_images_artyk_ke_pochylnia_Caluny.jpgPOCHYLNIA CAŁUNY
jest piątą, ostatnią z pochylni Kanału Elbląskiego (licząc od strony Miłomłyna). Różnica poziomów wody wynosi 13,83 m. Pochylnia Całuny jest młodsza od pozostałych pochylni o ok. 33 lata. W 1850r obok dzisiejszej pochylni wykonano 5 drewnianych śluz komorowych (na odcinku od Jez. Drużno do Jeleni - trzecia śluza położona była na wysokości dzisiejszej pochylni Całuny). Już w trakcie prac projektowych pomysł budowy śluz budził poważne wątpliwości. Duży problem stanowiło zaopatrzenie w wodę w ilościach niezbędnych do śluzowania statków. Po wybudowaniu czterech pochylni: Jeleni, Oleśnicy, Kąt i Buczyńca w latach 1860/61 odcinek ze śluzami komorowymi na wysokości Całun stanowił wąskie gardło całego kanału. Pierwsze projekty zakładające likwidację pięciu śluz i zastąpienie ich analogiczną pochylnią jak pozostałe powstały już w 1864r. Realizację pochylni podjęto jednak znacznie później (oddano do użytku w 1883r). Odcinek kanału z pochylnią wykonano równolegle do kanału ze śluzami - tak, że ruch jednostek pływających mógł trwać bez przerwy. W przeciwieństwie do pozostałych pochylni (gdzie siłą napędową jest koło wodne) tu maszynę wyciągową napędza turbina Francisa z wałem pionowym. Typ turbiny zastosowanej na Całunach opracował w 1849r James Bichene Francis. Udoskonalił on reakcyjną turbinę wodną opatentowaną w 1838r przez J.D. Howda. Turbinę Francisa zmodernizowano w 1868r wprowadzając kierownicę wirnika, co umożliwiło sterowanie jej obrotami. Zmiana koncepcji napędu (z koła wodnego na turbinę) prawdopodobnie była jedną z przyczyn odłożenia w czasie budowy pochylni w Całunach.

b_150_150_16777215_00_images_artyk_ke_pochylnia_Jelenie_n.jpgPOCHYLNIA JELENIE jest czwartą pochylnią Kanału Elbląskiego, która napotkają podróżujący od strony Miłomłyna. Różnica poziomów wody między górnym i dolnym kanałem wynosi w tym miejscu prawie 22 m. Statki pokonują po lądzie odległość 433 m. Na tej pochylni trzeba zwrócić szczególną uwagę na trudności manewrowe przy wpływaniu i wypływaniu z wózka na dolnej stacji pochylni, gdzie wypływająca z dużym impetem woda z kanału wylotowego powoduje silny boczny prąd utrudniający manewry. Należy zachować szczególną ostrożność. Spośród wielu elementów składowych pochylni Jelenie, z pewnością należy wyróżnić budynek maszynowni, który jako jedyny wzdłuż Kanału Elbląskiego zbudowany został z żółtej cegły klinkierowej. Aspekt ten potęguje skojarzenia z architekturą rzymskiego renesansu, z której wywodził się jakże popularny w początkach XIX stulecia styl arkadowy – wyraźnie zresztą obecny w stylistyce większości budynków stanowiących infrastrukturę techniczną i mieszkalną kanału.

b_150_150_16777215_00_images_artyk_ke_pochylnia_Olesnica_n.jpgPOCHYLNIA OLEŚNICA, położona w km 41.60 - 42.00 Kanału Elbląskiego jest środkową pochylnią kanału. Posiada największą ze wszystkich pochylni różnicę poziomów wody, wynoszącą 24.2m. Długość torów to 479m. Do pochylni Oleśnica docieramy po pokonaniu kanału o długości 2,55 km. Mijając koło linowe pochylni Oleśnica zauważymy, że pod kanałem krzyżuje się inny ciąg wodny. Jest nim rzeka Klepina, dla której w 1857 roku wykonano podwójny przepust, wykończony z charakterystyczną dla architektury Kanału Elbląskiego precyzją – dno rzeki umocniono w obrębie przepustu, aby zapobiec naturalnemu procesowi żłobienia innego koryta, co mogłoby zagrozić podporom tunelu. Z wózka pochylni dane nam będzie również ujrzeć kanał obiegowy – stopniowany licznymi kaskadami oraz falistym bystrotokiem. Budynki sąsiadujące z maszynownią to kolejne na naszym szlaku obiekty warte chwili uwagi. Oryginalny dom personelu technicznego niestety nie przetrwał II wojny światowej. Wzniesiono go ponownie, w stylistyce odpowiadającej ówczesnym nurtom architektury. Aspekt ten wyróżnia go spośród pozostałych elementów dziewiętnastowiecznej infrastruktury pochylni, które pomimo lokalnych zniszczeń powojennych, zdobią Oleśnicę po dzień dzisiejszy. Aby dopłynąć do kolejnej pochylni (Kąty) musimy pokonać kolejne 2,45km.

b_150_150_16777215_00_images_artyk_ke_pochylnia_Katy.jpgPOCHYLNIA KĄTY, położona w km 38.70 - 39.20 Kanału Elbląskiego jest drugą z kolei pochylnią kanału licząc od Miłomłyna. Pochylnia Kąty ma konstrukcję typową dla pochylni Kanału Elbląskiego. Różnica poziomów wody między górnym i dolnym odcinkiem kanału wynosi aż 18,9 m, długość odcinka lądowego 500 m. W przeciwieństwie do poprzednich pochylni na szlaku, obiekty mieszkalno-gospodarcze w Kątach znajdują się w znacznej odległości od maszynowni – ich malownicze położenie możemy podziwiać docierając już w okolicę koła linowego. Kompleks ten swym rozmachem przywodzi bardziej na myśl podmiejską willę aniżeli dom personelu technicznego. Na górnej części pochylni czeka na nas znajomy widok stylowej maszynowni, urozmaicony współczesną zabudową rekreacyjną. To właśnie z tej pochylni najbliżej jest do Bistro Ślimaka.

b_150_150_16777215_00_images_artyk_ke_pochylnia_Buczyniec.jpgPOCHYLNIA BUCZYNIEC to pierwsza pochylnia od strony Pojezierza Iławskiego lub ostatnia jeżeli płyniemy od strony Elbląga. Różnica poziomu wody między górnym i dolnym odcinkiem kanału wynosi 21,5 m, dł. odcinka lądowego 0,55km. Spośród innych pochylni wyróżnia ją zlokalizowane tu Muzeum Kanału Elbląskiego. Zwiedzający mogą "od środka" zobaczyć maszynownię pochylni i zaobserwować z bliska, jak działają poszczególne jej elementy. Jest tu również obelisk ku czci twórcy Kanału Elbląskiego i idei pochylni inżynierowi Steenke. Są stoiska z pamiątkami, bar. Na dolnym stanowisku, nad Kanałem Elbląskim (od strony północnej, czyli od Elbląga) zlokalizowane jest duże pole namiotowe. Przy górnej stacji znajduje się obrotnica i przystań Żeglugi Ostródzko-Elbląskiej. Za przystanią statków jest długi odcinek umocnionego, betonowego nabrzeża, gdzie możemy zacumować. Nazwa pochylni Buczyniec nieprzypadkowo kojarzyć się może z bukami. Te imponujących rozmiarów drzewa gęsto porastają teren tej części kanału po obu jego brzegach – ten odcinek trasy łączącej Ostródę z Elblągiem jest najbardziej zalesiona.

INSTRUKCJA PRZEJŚCIA POCHYLNI – KRÓL ŻYCIA

INSTRUKCJA PRZEJŚCIA POCHYLNI – WOLNE OD SZEFA

INSTRUKCJA PRZEJŚCIA POCHYLNI – DŁUGI WEEKEND

INSTRUKCJA PRZEJŚCIA POCHYLNI – SIELANKA

INSTRUKCJA PRZEJŚCIA POCHYLNI – CICHOSZA

ŚLUZY

Kanał Elbląski to również kilka śluz, które z kolei pozwalają dostać się wodą z Miłomłyna, na j. Drwęckie i dalej do Ostródy i j. Szeląg Wielki. Śluzy Kanału Elbląskiego są zdecydowanie węższe niż śluzy na Pętli Żuławskiej, ale zasada działania jest taka sama, dzięki nim możliwe jest pływanie po szlakach wodnych o różnych poziomach wód. Śluzy MIŁOMŁYN i ZIELONA trzeba pokonać aby dostać się z Miłomłyna do Ostródy, a śluzę OSTRÓDA i RUŚ MAŁA by popłynąć dalej na j. Szelą Wielki i do Starych Jabłonek. Budowę śluz na Kanale Elbląskim zapoczątkowano w latach 50. XIX wieku od obiektów Miłomłyn i Zielona, wykonanych w konstrukcji drewnianej. Wkrótce później dołączyły do nich, zbudowane już z cegły i kamienia – Ostróda i Mała Ruś. Wszystkie śluzy na kanale funkcjonowały sprawnie do roku 1920, kiedy zadecydowano o przystąpieniu do działań remontowych w ich obrębie. W połowie lat dwudziestych XX wieku gruntownie przebudowano drewniane komory śluz Miłomłyn i Zielona, zastępując je masywnymi konstrukcjami betonowymi.

Śluza to konstrukcja hydrotechniczna, wznoszona w celu pokonywania różnic poziomu wody przez jednostki pływające. W większości przypadków bywa integralną częścią kanału, oddzieloną od niego wrotami. Po wpłynięciu jednostki pływającej do komory śluzy, poziom wody w komorze i kanale wylotowym zostaje wyrównany (poprzez napuszczenie lub jej wypuszczenie, w zależności od potrzeby) z poziomem kanału wylotowego. Następnie wrota od strony kanału wylotowego zostają otwarte, umożliwiając tym samym wypłynięcie jednostki z komory.

b_150_150_16777215_00_images_artyk_ke_sluza_milomlyn.jpgŚLUZA MIŁOMŁYN, komorowa śluza o konstrukcji betonowej wybudowana pod koniec XIX w, o napędzie ręcznym. Pozwala na żeglowanie na odcinku Miłomłyn - Ostróda oraz przepuszczenie wód z jeziora Jeziorak do Jeziora Drwęckiego. Różnica poziomu wód to 3,44 m. Długość śluzy to 33,88 m, szerokość 3,6 m. Przy śluzie znajdują się keje postojowe, przy których jachty bezpiecznie mogą oczekiwać na śluzowanie.

b_150_150_16777215_00_images_artyk_ke_Sluza_Zielona.jpgŚLUZA ZIELONA położona w miejscowości Zielona w gminie Miłomłyn. Typowa komorowa śluza o konstrukcji betonowej. Została wybudowana pod koniec XIX w. Wymiary śluzy: długość 34,19m, szerokość 3,55 m. Różnica poziomu wód przy śluzowaniu to 1,89 m. Śluza posiada jednoskrzydłowe drewniane wrota pokryte poszyciem drewnianym. Komora śluzy pierwotnie drewniane została przebudowana na betonową w 1925-1926 r.

b_150_150_16777215_00_images_artyk_ke_sluza_Ostroda.jpgŚLUZA OSTRÓDA jest śluzą komorową o konstrukcji betonowo - ceglanej z wrotami wspornymi dwuskrzydłowymi z mechanizmami cięgnowymi sztywnymi o napędzie ręcznym. Długość 29,15 m, szerokość 3,15 m, maksymalny spad 2,04 m. Komora jest napełniana i opróżniana przez zastawki we wrotach (także o napędzie ręcznym). Na wrotach znajdują się drewniane pomosty służące do obsługi zastawek. Przy dolnej głowie śluzy znajduje się most drogowy w ciągu ul. Mickiewicza. Obiekt został wybudowany w latach 1872 - 1876 i poddany generalnej przebudowie w latach 1923 - 1926. Wrota śluzowe zostały wymienione w 1998 r.

b_150_150_16777215_00_images_artyk_ke_sluza_mala_rus.jpgŚLUZA MAŁA RUŚ, budowa i działanie jest identyczne jak powyższych śluz, z tym że jest to najmniejsza z nich i z najmniejszym skoku wody. Śluza znajduje się w miejscowości Zwierzewo, na obszarze gminy Ostróda, woj. warmińsko - mazurskie. Śluza położona jest na szlaku żeglugowym Miłomłyn - Ostróda - Jez. Szeląg w km 19.13 ww szlaku. Umożliwia pokonanie przez jednostki pływające różnicy poziomów wody wynoszącej do 1.64m między Jez. Szeląg Wielki (stanowisko górne) a Jez. Pauzeńskim (stanowisko dolne). Śluza została wybudowana w latach 1872 - 1876r i przebudowana w latach 1920-26, w latach 1990-91 została poddana generalnemu remontowi. Długość 29,33 m, szerokość 3,25 m. 

INSTRUKCJA PRZEJŚCIA ŚLUZY

 

JEZIORA


b_150_150_16777215_00_images_artyk_ke_j_Druzno.jpgJezioro DRUZNO leży na szlaku Kanału Elbląskiego. Stanowi ono fragment dawnej zatoki morskiej. W wyniku stopniowego zamulania i zarastania powstał wyjątkowy w Europie obszar - ostoja wodnego ptactwa. Jest rezerwatem przyrody od 1966 roku. Powierzchnia jeziora i gruntów do niego przyległych zajmują obszar ok. 3300 hektarów. Jezioro jest bardzo płytkie, przeciętna głębokość wynosi, bowiem 1,25 metra natomiast na odcinkach, które zostały pogłębione nie przekracza 3 metrów. Na turystów, odbywających podróż po Kanale Elbląskim na pokładzie statku lub jachtu czekają niesamowite wrażenia. Widok czapli siwej siedzącej na gnieździe, kormoranów wypatrujących swojej zdobyczy, bogactwo roślinności, która porasta jezioro zachwyca wielu pasażerów. Na Drużnie zaobserwowano 210 gatunków ptactwa wodnego i błotnego, z których 110 gniazduje tu na stałe. Spotkać można tu m.in. mewę śmieszkę, rybitwy, perkozy, żurawia, kaczki a także orła bielika.

 b_150_150_16777215_00_images_artyk_ke_j_Ruda_Woda.jpgJezioro RUDA WODA (DUCKIE), długie jezioro rynnowe położone na trasie Kanału Elbląskiego, o dobrze rozwiniętej linii brzegowej (długość linii brzegowej - 31.250 m), z licznymi głęboczkami i kilkoma małymi wysepkami w części północnej zbiornika (łączna powierzchnia wysp - 0,9 ha). Brzegi w większości są wysokie i strome, otoczone lasami, jedynie w części południowej i północnej brzegi są otoczone polami i łąkami. Jezioro połączone ciekami i kanałami z jeziorami: Ilińsk, Bartężek i Sambród. Do jeziora uchodzi rzeka Drela. W pobliżu wsie: Dziśnity, Liksajny, Szymonowo, Sople, Małdyty, Wilamowo i Wenecja. Głębokość średnia to 10,9m a maksymalna 27,8m.

b_150_150_16777215_00_images_artyk_ke_j_Ilinsk.jpgJezioro ILIŃSK, zbiornik o rozwiniętej linii brzegowej, przedzielony nasypem nieczynnej obecnie trasy kolejowej (Ostróda - Morąg). Brzegi jeziora wysokie, miejscami strome. Od wschodu i północnego zachodu jezioro okalają lasy (obrzeża Lasów Taborskich), od południowego zachodu zbiornik sąsiaduje z polami i łąkami. Głębokość średnia 8,6m a maksymalna 27,4m. Cześć brzegów zabudowana prywatnymi domkami letniskowymi i pomostami. Szlak wyznaczony bojami, głębokość pozwala jednak na żeglowanie poza nimi. Wejścia do kanałów zarośnięte ale dobrze oznaczone "rombami". 

b_150_150_16777215_00_images_artyk_ke_j_bartezek.jpgJezioro BARTĘŻEK, położone na zachód od wsi Bartężek. Jezioro rynnowe o powierzchni 385,3ha z dwiema wyspami różnej wielkości (łączna powierzchnia wysp - 1,2 ha). Linia brzegowa o długości 26,1 km dobrze rozwinięta, z licznymi zatokami i półwyspami. Brzegi jeziora w większości wysokie, miejscami strome. W części południowej i północno-zachodniej porośnięte przez lasy mieszane, w pozostałej części przez pola i łąki. Głębokość średnia to 5,1m, a maksymalna 15,0m

b_150_150_16777215_00_images_artyk_ke_j_drweckie.jpgJezioro DRWĘCKIE, jezioro na Pojezierzu Iławskim, częściowo w granicach Ostródy. Powierzchnia 880,8 ha, głębokość 22,3 m, szerokość 1,1 km, z wyspą o powierzchni 10,8 ha. Składa się z dwóch wąskich rynien - jednej równoleżnikowej, długości 12 km, oraz drugiej, odgałęzionej na północny zachód, o długości 5 km. Brzegi w części północnej są wysokie i zalesione (Lasy Liwskie), w części południowej niskiej, podmokłe i bezleśne. W najszerszej części jeziora znajduje się wyspa Ostrów. Od wschodu jezioro połączone jest kanałem (śluza) z jeziorem Pauzeńskim, a przez nie z jeziorem Szeląg Wielki. Zachodnia odnoga Jeziora Drwęckiego ciągnie się równoleżnikowo na długości 11 km (szerokość do 0,8 km). Brzegi są niskie i podmokłe, północne zalesione.

 b_150_150_16777215_00_images_artyk_ke_j_Jeziorak_n.jpgJezioro JEZIORAK, najdłuższe jezioro w Polsce, szóste co do wielkości w kraju; pow.4.149 ha (wraz z j. Płaskim i wyspami), maks. gł. 12,8 m, dł. 27,4 km, szer.0,2-3,4 km. Oś wąskiego, rynnowego jeziora biegnie z północy na południe, w środkowej części łamiąc się i zmieniając kierunek na południowy wschód, a potem na południowy zachód. W części środkowej Jeziorak rozszerza się; tu na trasie leży kilka wysp. Na wysokości wsi Siemiany wybiega na północny wschód zatoka Kraga, która przez jezioro Dauby łączy jezioro Jeziorak z Kanałem Elbląskim. Do zachodniego brzegu wpada strumyk z jeziora Urowiec, a nieco wyżej przesmyk wiedzie do jeziora Płaskiego. Główny akwen biegnie dalej ku północy i dzieli się na dwie zatoki: wschodnią ślepą zachodnią połączoną kanałem z jeziorem Ewingi. Z południowego krańca Jezioraka wypływa rzeka Iławka, tutaj też leży największa wyspa śródlądowa w Europie - Wielka Żuława (82,4 ha) i wejście do kanału łączącego jezioro Jeziorak z Jeziorakiem Małym w Iławie. Brzegi Jezioraka są przeważnie wysokie i strome. Zachodni brzeg i środkowa część brzegu wschodniego przylegają do wielkich kompleksów leśnych. Resztę obrzeży pokrywają pola, łąki i mniejsze kępy lasu. Jest to również jezioro w którym zwolennicy obcowania z naturą (żeglarze, kajakarze itp.) znajdą ciszę (park krajobrazowy, rezerwaty, strefy ciszy) i spokój, niezakłócaną nadmiarem "cywilizacyjnych udogodnień". To w dalszym ciągu wyjątek pośród wielu na siłę "unowocześnianych" jezior w Polsce.

b_150_150_16777215_00_images_artyk_ke_ewingi.jpgJezioro EWINGI, pow.490,4 ha, maks. gł. 3 m, maks.szer.2,4 km, dł.3,6km. Jezioro o owalnej linii brzegowej z wąską i mocno wydłużoną na pd. zatoką przy pd. wsch. brzegu. U krańca tej zatoki znajduje się wlot do kanału, który łączy j. Ewingi z najdalej na pn. wysuniętą partią Jezioraka. J. Ewingi jest wypłycone, mocno zarośnięte roślinnością wodną. Zupełnie płaskie brzegi są otoczone podmokłymi łąkami i moczarami. Przy pn. części wsch. brzegu leży Zalewo, a w pobliżu brzegu pd. wieś Koziny. Jezioro Gardzień pow.85 ha, maks.gł.2 m, szer.300 m, dł.3,5km. Jezioro to, położone w ładnej okolicy, jest wąskie i bardzo mocno rozciągnięte z pn. wsch. na pd. zach. Przez zbiornik przepływa rzeka Osa: prowadzi ona wodę z j. Osa i wpada przy północnym krańcu, odpływa zaś z przeciwległego końca Gardzienia do j. Szymbarskiego. Wysokie, pagórkowate brzegi otoczone są kompleksami leśnymi. Przy pd. zach. części akwenu leży Gardzień. W pobliżu obu wydłużonych brzegów przebiegają śródleśne drogi do wsi Siemiany.

b_150_150_16777215_00_images_artyk_ke_szelag.JPGJezioro SZELĄG WIELKI, rynnowe jezioro sielawowe, na obrzeżach rozległego kompleksu Lasów Taborskich z rezerwatem Sosny Taborskiej. O powierzchni 599 ha, długości 12,5 km, szerokości do 0,9 km, głębokości maksymalnej 35,5 m, głębokości średniej 13,5 m. Zbiornik bardzo wydłużony, o mało rozwiniętej linii brzegowej i stromo uformowanej ławicy przybrzeżnej. Brzegi urozmaicone, w części bardzo wysokie, miejscami strome. Otoczenie jeziora tworzą rozległe lasy o urozmaiconym drzewostanie iglasto-liściastym. Miejscami brzegi są niskie i podmokłe. Na brzegu północnym i południowym znajdują się pola biwakowe.

 

PRZYSTANIE

Pływając po Kanale Elbląskim i jeziorach, z nim połączonych, trzeba od czasu do czasu, gdzieś stanąć. Uzupełnić zapasy, odwiedzić ciekawe miejsca, pobiesiadować z innymi załogami. Mimo, że Kanał to prawie dziewicze tereny, można znaleźć kilka miejsc idealnych na popołudniowy postój lub nocowanie, czy uzupełnienie zapasów. Kilka przystani połączyło swoje siły i stworzyło sieć GOŚCIŃCÓW, wzajemnie się polecają, promują i dbają o to aby wodniak dostał usługi na jak najwyższym poziomie.

b_150_150_16777215_00_images_artyk_ke_milomlyn.jpgMIŁOMŁYN – Przystań na Wyspienasz port macierzysty, jest miejscem, które z przyjemnością gości żeglarzy, kajakarzy, motorowodniaków, rowerzystów i każdego podróżnika przemierzającego szlak Kanału Elbląskiego. Przystań oferuje postój łodzi przy pomoście, ciepły prysznic, miejsce do rozbicia namiotu i rozpalenia ogniska, a także wynajem kajaków. Współpraca z lokalnymi producentami wędlin, serów I miodów zaowocowała evantami degustacyjnymi, pieczone prosię lub szynka to nie problem. Duża wiedza o regionie, szlakach wodnych i innych ciekawych miejscach na pewno okaże się przydatna. Miejsce to, z jednej strony kameralne i tonące w zieleni wiekowych grabów, lip i klonów, znajduje się niemal w centrum miasteczka, gdzie bez problemu zaopatrzysz się we wszystko, co jest niezbędne podczas wyprawy.

b_150_150_16777215_00_images_artyk_ke_karczemka.jpgKARCZEMKA – j. Piniewskiefolwark powstały z ruin i pasji. Miejsce magiczne, z własną historią, idealne na postój między Buczyńcem a j. Sambrodzkim. Mimo, że większość odwiedzających to goście lądowi, właściciele mile witają załogi jachtów pływających na Kanale Elbląskim. Na miejscu restauracja i welness z gorącą balią. Jezioro bardzo zarośnięte z boczną wycinką w kierunku pomostów, podejście dość płytkie, manewrować ze szczególną uwagą. Więcej TUTAJ

b_150_150_16777215_00_images_artyk_ke_chmielowka_n.jpgCHMIELÓWKA – j. Jeziorakletnisko w zatoce Kraga, pierwsza przystań, na którą natkniemy się po wpłynięciu na Jeziorak. Miejsce gdzie znajdziemy tylko las i wodę, bez zgiełku miejskich marin. Dwa spore pomosty, czyli miejsca dużo, wodniak dostanie prąd, wodę, prysznic, ciepłą strawę w lokalnej restauracji. Zadbane kąpielisko, miejsce na ognisko prawie na plaży. Więcej TUTAJ

 

b_150_150_16777215_00_images_artyk_ke_matyty.JPGPRZYSTAŃ MATYTY – j. Jeziorakkażdy, kto płynie do Zalewa, będzie mijał to miejsce po swojej lewej burcie. Przystań prowadzona przez ludzi z pasją, dbających o szczegóły i każdego gościa. Przystań Matyty to przede wszystkim gospodarstwo agroturystyczne, karmi swojsko, piecze chleb, robi wędliny i sery, oferuje jazdy konne, w sezonie letnim organizuje wyszukane koncerty. Matyty to niewielka wieś, tylko 50 mieszkańców, a co za tym idzie, cisza spokój, sielskość to, to czego jest tam w nadmiarze. Więcej TUTAJ

b_150_150_16777215_00_images_artyk_ke_pod_omega.jpgPOD OMEGĄ – j. Jeziorakprzystań, może lekko oddalona od centrum Iławy, ale oferująca wszystko co wodniak potrzebuje, włączając pomoc techniczną, szkutniczą i merytoryczną. Wiedzą wszystko o Jezioraku i łajbach wszelkiego typu. Ponad trzydziestoletnie doświadczenie robi swoje, Na miejscu Tawerna (często odbywają się tam koncerty szantowe), sklep żeglarski, miejsce na ognisko. Kilkaset metrów do stacji benzynowej. Więcej TUTAJ

 

b_150_150_16777215_00_images_artyk_ke_zalewo.jpgEKO MARINA ZALEWO – j. Ewinginowoczesna marina powstała kilka lat temu, charakteryzująca się wieżą widokową widoczną z daleka. Wodniacy dostaną tam, prąd, wodę, ciepły prysznic. Przystań jest jedną z jedenasty takich obiektów w woj. Warmińsko – Mazurskim, cumujemy do Y-bomów lub w położonym na wschód od głównego budynku, basenie portowym, gdzie znajduje się również slip. Ważny punkt na trasie rejsu, bo tam można uzupełnić zapasy, wszędzie w miarę blisko. Zalewo to niewielkie miasteczko z bogatą, ponad 700 letnią historią i wieloma zabytkami. Więcej TUTAJ

b_150_150_16777215_00_images_artyk_ke_pilawki.jpgPRZYSTANEK PIŁAWKI – j. Drwęckiea właściwie jego koniec, miejsce które kiedyś witało kierowców, teraz otworzyło się na wodniaków. Kilka miejsc do cumowania, restauracja z dobrą kuchnią, miejsce na ognisko. Świetna alternatywa dla ostródzkich przystani, szczególnie dla tych, którzy szukają miejsc bez miejskiego zgiełku. Z roku na rok powstają nowe miejsca cumownicze. Właściciel dokłada wszelkich starań aby wodniak dostał to czego potrzebuje. Więcej TUTAJ

b_150_150_16777215_00_images_artyk_ke_stare_jablonki.JPGSTANICA WODNA STARE JABŁONKI – j. Szelą Małytuż za tunelem, znajdziemy niewielki pomost, ale niech nas to nie myli, ośrodek swoją wielkość ma. Zadbane kąpielisko, boiska, wypożyczalnia sprzętu pływającego i nie tylko, wszystko to otrzymamy od gospodarzy. Szukający relaksu w SPA, znajdą go w pobliskim hotelu Anders. Więcej TUTAJ

 
b_150_150_16777215_00_images_artyk_ke_slimak.JPGBISTRO ŚLIMAKA – Krasin trudno to nazwać przystanią, tym bardziej, że leży kawałek od Kanału, ale to ważny punkt wyprawy. Tylko tam nacieszymy podniebienie ślimaczymi specjałami, ślimaki po Burgundzku, pierogi ze ślimakami, to tylko niektóre z nich. Gospodarze o ślimakach wiedzą wszystko, nie tylko nimi karmią ale również hodują. Na miejscu mini zoo i dom w kształcie ślimaka, frajda dla dzieciaków. To wszystko kawałek drogi z pochylni Oleśnica. Jeśli jest taka potrzeba, właściciele dostarczą ślimaczy catering na jacht. Więcej TUTAJ

b_150_150_16777215_00_images_artyk_ke_klobuk.JPGZAJAZD POD KŁOBUKIEM – Małdytypodobnie jak ślimaki, nie jest to typowa przystań ale miejsce warte odwiedzenia, kultywuje lokalne tradycje kulinarne. Tylko tam dostaniemy przepyszne pieczone skórki ziemniaków z boczkiem. Stańmy obok mostu w Małdytach i kilkaset metrów dalej znajdziemy się w krainie miejscowych specjałów, które można kupić w lokalnym sklepiku. Warto wspomnieć, że drugie życie obiektu zaczęło się po kuchennych rewolucjach Magdy Gessler. Tuż obok Zajazdu znajduje się stacja benzynowa. Więcej TUTAJ

 

Oprócz GOŚCIŃCÓW, jest jeszcze kilka innych, nie mniej ciekawych, miejsc do odwiedzenia i noclegu. Na Jezioraku jest ich najwięcej. W samej IŁAWIE do dyspozycji są: EKOMARINA; PORT 110 czy PORT IŁAWA. Kilka kilometrów na północ od Iławy, znajdziemy przystanie w SZAŁKOWIE i MAKOWIE. Nie można zapomnieć o SIEMIANACH i jej EKOMARINIE, czy przystani KURKA WODNA, jak również o rozsianych po całym jeziorze, pomostów tzw. UNIJNYCH, przy każdym znajdziemy Toi-Toi, big baga na śmieci i miejsce na ognisko.

Dla Tych, którzy popłynął w kierunku Pętli Żuławskiej na drodze stanie ELBLĄG, z kilkoma miejscami do cumowania. BULWARY ZYGMUNTA AUGUSTA, niestety bez węzła sanitarnego ale za to w samym sercu starówki, tuż pod Katedrą. Trochę oddalone od centrum, mariny: HOW BRYZA (wschodni brzeg) i JK WODNIK (brzeg zachodni), obie z pełnym węzłem sanitarnym, w Wodniku można opróżnić zbiornik na fekalia i podnieść łajbę dźwigiem. Jezioro Drwęckie to oczywiście OSTRÓDA, a tam kilka marin i przystani na południowym brzegu: LOK OSTRÓDA, KŻ OSTRÓDA. W samym centrum można stanąć przy drewnianym molo, tuż obok przystani Żeglugi Ostródzko – Elbląskiej. Niestety nie ma tam dostępu do prądu, wody, czy toalet, ale bliskość knajpek kusi.

Jeśli trafiliśmy na j. Szeląg to warto udać się na północny jego koniec i odwiedzić ZAKĄTEK, miejsce gdzie szlak się kończy, tam znajdziemy ciszę, spokój, pełny węzeł sanitarny. Właśnie z Zakątka najbliżej do rezerwatu Sosny Taborskiej.


Nasze jachty

Nasz Region

Nasze Video

Drogi wodne

Partnerzy